Τι ανέφερε σε εφ όλης της ύλης συνέντευξή του στην Sportday το 2007 ο ιστορικός ηγέτης του Πανηλειακού που “έφυγε” σήμερα (19/06/24) από τη ζωή
Απόλυτα ικανοποιημένος και δικαιωμένος από τις ποδοσφαιρικές διαδρομές των Τζόρτζεβιτς και Γιανακόπουλου, δήλωνε πριν…17 χρόνια ο Σάκης Σταυρόπουλος, ιστορικός ηγέτης του Πανηλειακού που σήμερα (19/06), άφησε την τελευταία του πνοή στην γενέτειρα του Κουτσοχέρα του Πύργου. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τότε (24/11/2007) στη «SportDay», ο Σάκης Σταυρόπουλος αναφερόταν στα ευρήματα του και την μέχρι τότε, πορεία του Πανηλειακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, στους λόγους που τον ώθησαν να αποχωρήσει από τα κοινά της ομάδας του Πύργου, ενώ δεν είχε παρέλειψε να σχολιάσει και τη σχέση του με τον κόσμο της ομάδας…
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Πώς, όμως, νιώθει ο δημιουργός του «μεγάλου Πανηλειακού», βλέποντας αυτή την κατρακύλα;
«Εχω πληγωθεί και αυτή η φράση μου δεν είναι σχήμα λόγου. Ο σύλλογος ήταν για πολλά χρόνια το τέταρτο παιδί μου. Οσοι με γνωρίζουν προσωπικά καταλαβαίνουν τι εννοώ. Με στενοχωρεί αυτή η κατάσταση, αλλά την είχα προβλέψει. Δεν υπήρχε διάδοχη κατάσταση. Μακάρι κάποια στιγμή οι συνθήκες να αλλάξουν και να βρεθεί ένας μεγάλος επενδυτής, αλλά το βλέπω δύσκολο. Προσωπικά, θέλω να βρεθεί λύση για την ομάδα, γιατί είναι κρίμα. Ο Πανηλειακός έγραψε τη δική του ιστορία στον χώρο και δεν αξίζει να βρίσκεται σε αυτό το σημείο».
• Εχετε μετανιώσει που αποχωρήσατε;
«Οχι και σε αυτό είμαι ξεκάθαρος. Επρεπε να φύγω επειδή η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο και να ξεκαθαρίσω ότι δεν ήταν οικονομικοί οι λόγοι της αποχώρησής μου. Αυτό το γνωρίζουν όλοι στον Πύργο. Απλώς υπήρξε κορεσμός. Δυστυχώς ο κόσμος σταμάτησε να ενδιαφέρεται για την ομάδα και εγκατέλειψε τον Πανηλειακό. Αυτό για μένα ήταν ένα ευαίσθητο σημείο. Από τη στιγμή που εγκατέλειψαν το σωματείο οι πάντες και παίζαμε σε άδειες εξέδρες δεν είχα κίνητρο για να συνεχίσω, δεν έβλεπα τον λόγο. Η δική μου χαρά ήταν να βλέπω χαρούμενους τους συμπολίτες μου. Να απολαμβάνουν όμορφους αγώνες, να καμαρώνουν για την πρόοδο της ομάδας. Παράλληλα, ήθελα να ωφεληθεί σε διάφορους τομείς μια πόλη που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ζήσει ποδοσφαιρικές επιτυχίες».
Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που σας έκανε να αποχωρήσετε;
«Οχι, δεν σας το κρύβω ότι είχα απογοητευτεί από πολλά στραβά που έβλεπα. Για παράδειγμα τη διαιτησία. Εκείνη η περίοδος ήταν η πιο μαύρη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δύο φορές υποβιβαστήκαμε και τις δύο την πληρώσαμε από διαιτητικά λάθη. Εχουν περάσει αρκετά χρόνια αλλά οι φίλαθλοι στον Πύργο δεν έχουν ξεχάσει πώς μας αντιμετώπιζαν οι ρέφερι σε ορισμένα κρίσιμα ματς. Υπήρχαν διαιτητές που συστηματικά μας αδικούσαν. Αυτή η αντιμετώπιση με είχε τρελάνει, γιατί επένδυα μεγάλα ποσά για να έχω μια ομάδα-πρότυπο, αλλά παρά τις προσπάθειές μου (και με αυτό το καταπληκτικό υλικό), η έβδομη θέση ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία μας. Βέβαια, έχουμε κι εμείς οι ίδιοι ευθύνη, γιατί, ευτυχώς ή δυστυχώς, δημιουργήσαμε ένα “γήπεδο εκκλησία” και, κακά τα ψέματα, οι διαιτητές σε μια δύσκολη έδρα σκέφτονται διπλά…».
• Εχετε υπολογίσει το ποσό που ξοδέψατε συνολικά για τον Πανηλειακό;
«Θα πρέπει να ξεπερνάει τα 35 εκατ. ευρώ. Μπορεί να φθάνει και τα 40 με τις σημερινές τιμές, αλλά δεν είναι μόνο το χρήμα που ξοδεύει κάποιος παράγοντας. Μέσα σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε τις εκατοντάδες ώρες που κάθε εβδομάδα αφιέρωνα στην ομάδα σε βάρος των δικών μου επιχειρήσεων. Βλέπετε, εγώ ήθελα σε όλα να είμαι κύριος, τυπικός 100%, γι’ αυτό οι πληρωμές γίνονταν πάντα στην ώρα τους. Εδωσα χρήμα από την τσέπη μου. Νόμιμο, φορολογημένο, βγαλμένο με ιδρώτα και αίμα. Θεωρώ τιμή μου που επί των ημερών μου στον Πανηλειακό δεν έμειναν απλήρωτοι ούτε παίκτες, ούτε προπονητές, ούτε υπαλληλικό προσωπικό».
• Η διαιτησία έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια;
«Ασφαλώς και μπορώ να πω ότι τα λάθη των διαιτητών είναι αυτό που λέμε ανθρώπινα. Μπορώ να πω ότι αν είχαμε την τωρινή διαιτησία τότε, θα βγαίναμε με άνεση στο ΟΥΕΦΑ. Είναι ευτύχημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο η βελτίωση στη διαιτησία των τελευταίων ετών και δεν σας κρύβω ότι αν υπήρχαν παρόμοιες συνθήκες τότε, ίσως να είχα παραμείνει μέχρι τώρα στην προεδρία».
• Σας έβγαζαν όλοι το καπέλο γιατί αναδείξατε μεγάλους ποδοσφαιριστές σ’ ένα νομό που δεν είχε ποδοσφαιρική παιδεία και αθλητικές εγκαταστάσεις. Υπήρχε κάποιο μυστικό γι’ αυτή την επιτυχία, γιατί και άλλες ΠΑΕ επένδυσαν στους μικρούς και έκαναν «παιδομάζωμα», αλλά δεν τα κατάφεραν.
«Η συνεργασία μου με σωστούς-έμπιστους ανθρώπους, γνώστες του χώρου, ήταν το Α και το Ω, διότι το πιο σημαντικό δεν είναι να βρεις τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή, αλλά να τον δουλέψεις με καλούς προπονητές για να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Στον Πύργο, στη δική μου εποχή, τα πάντα ξεκινούσαν από την εκάστοτε τεχνική ηγεσία και δεν θα πρέπει να σας διαφεύγει ότι από τον πάγκο μας πέρασαν οι μεγαλύτεροι Ελληνες προπονητές. Θυμηθείτε τους Γεωργιάδη, Κυράστα, Παράσχο, Κατσαβάκη, Τεννέ και πολλούς άλλους. Ακόμα και στη Δ’ Εθνική προπονητή είχα προσλάβει τον Χουάν Ραμόν Ρότσα».
• Οταν ξεκινήσατε την προσπάθειά σας το 1987 περιμένατε ότι θα φθάνατε την ομάδα τόσο ψηλά;
«Δεν σας κρύβω ότι ονειρευόμουν τη στιγμή που θα φθάσουμε στην Α’ Εθνική, αλλά ήταν κάτι που πίστευα βαθιά μέσα μου και δεν το εκμυστηρευόμουν σε κανέναν. Θα με περνούσαν για τρελό εκείνα τα χρόνια, γιατί δεν ήταν εύκολο μια πόλη σαν τον Πύργο (μικρή σε πληθυσμό και αθλητικές υποδομές) να σηκώσει το βάρος μιας ομάδας στην Α’ Εθνική».
• Από τη στιγμή που αποφασίσατε να αποχωρήσετε, ψάξατε για τον άνθρωπο που θα σας διαδεχθεί;
«Στην αρχή με διαδέχθηκε και μάλιστα με επιτυχία ο γιος μου ο Γιώργος. Ενα νέο παιδί, παθιασμένο με την ομάδα όπως κι εγώ. Για να καταλάβετε τι σας λέω, θα σας αναφέρω ότι όταν υπηρετούσε ο ίδιος τη στρατιωτική θητεία του, ζήτησε να πάρει μετάθεση για την Ανδραβίδα, αντί να βρίσκεται κοντά στο σπίτι του στην Αθήνα.
Προσπάθησε, ανέβασε την ομάδα αλλά γρήγορα απογοητεύτηκε, όταν δέχθηκε προπηλακισμούς ύστερα από ένα ατυχές αποτέλεσμα. Τον συμβούλεψα να μη συνεχίσει, γιατί ήμουν βέβαιος ότι θα το μετανιώσει πικρά όπως κι εγώ. Αναζήτησα τον επόμενο επενδυτή και θέλω να γνωρίζετε ότι δεν ζήτησα ούτε ένα ευρώ για τις μετοχές μου και τα χρήματα είχα βάλει κατά καιρούς. Δυστυχώς δεν βρέθηκε κάποιος που θα μπορούσε να μου εγγυηθεί ότι θα τα καταφέρει.
Εύποροι συμπολίτες μου υπάρχουν και στον Πύργο και μάλιστα με οικονομική δυνατότητα μεγαλύτερη από τη δική μου, όμως δεν έδειξαν διατεθειμένοι. Ισως γιατί γνώριζαν ότι δεν θα έκαναν ποτέ απόσβαση στα χρήματα που θα ξόδευαν. Θέλω να γνωρίζετε ότι όταν αποφάσισα οριστικά να φύγω, εμφανίστηκε μια ομάδα επενδυτών που ήθελε να πάρει τις μετοχές μου, αναλαμβάνοντας παράλληλα τις υποχρεώσεις. Τους τις παραχώρησα και μιλάμε για μετοχές αξίας 900.000 ευρώ, που τις έδωσα εντελώς δωρεάν.
Τους ζήτησα να κρατήσω μόνο το 49% για να συμμετάσχω και να βοηθήσω αν χρειαστεί, αλλά δεν δέχθηκαν και σαν να μην έφθανε αυτό, δεν μου έδωσαν τη δυνατότητα να κρατήσω ούτε ένα μικρό ποσοστό από αυτές για ενθύμιο. Υστερα από αυτό τα σιχάθηκα όλα. Πληγώθηκα τόσο πολύ που είπα: “Τέλος το ποδόσφαιρο, ως εδώ”».
• Από τότε ξαναπήγατε σε γήπεδο;
«Σπάνια, νομίζω δύο ή τρεις φορές όλες και όλες βρέθηκα σε στάδιο. Παρακολουθώ μόνο από την τηλεόραση ορισμένα σημαντικά παιχνίδια, γιατί η μπάλα είναι μικρόβιο…».
• Θα ξαναγυρίσω στο θέμα της διαδοχής, γιατί μου φαίνεται περίεργο να μην μπορούν να βρεθούν ορισμένοι επιφανείς επιχειρηματίες για να αναλάβουν την ΠΑΕ. Εσείς τι εξήγηση δίνετε;
«Το κόστος λειτουργίας μιας ΠΑΕ σαν τη δική μας είναι τεράστιο. Μην ξεχνάτε ότι ο Πύργος ποτέ δεν ήταν αυτό που ονομάζουμε “ποδοσφαιρομάνα” και αυτό σημαίνει περισσότερα έξοδα για τον ιδιοκτήτη. Ο Πανηλειακός παραδοσιακά δεν έβγαζε παίκτες από τα σπλάχνα του, γι’ αυτό αναγκαζόμουν να πληρώνω μεγάλα ποσά για να φέρνω ταλέντα από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας. Δεν λέω, έγιναν ορισμένες πολύ έξυπνες κινήσεις-επενδύσεις που βοήθησαν την ΠΑΕ και μας έφεραν πίσω χρήματα, όμως και πάλι το κόστος ήταν πολύ μεγάλο. Διαμονή-σπίτια, φαγητό για τόσο κόσμο ανεβάζει τον προϋπολογισμό. Αφήστε τους παίκτες που όταν άκουγαν για Πύργο ζητούσαν τα διπλάσια χρήματα, αφού ήθελαν ομάδα της Αθήνας».
• Οι τοπικοί φορείς ποια στάση κράτησαν τόσα χρόνια;
«Δεν είχα την ανάγκη κανενός, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι τόσα χρόνια στον Πύργο δεν με κέρασαν ούτε έναν καφέ. Ούτε ο δήμαρχος ούτε οι τοπικοί φορείς. Κανείς δεν προσφέρθηκε να με τιμήσει για την προσφορά μου. Να κάνουν μια κίνηση καλής θέλησης ώστε να μου δώσουν κίνητρο, να με τονώσουν ψυχολογικά, για να έχω τη δύναμη να προσφέρω περισσότερα. Αντίθετα με βράβευσαν από τον σύλλογο ψαράδων στο Κατάκολο για την εικοσαετή προσφορά μου στην ομάδα. Α, συγγνώμη, να μην ξεχάσω και μια πλακέτα που μου πρόσφερε ένας πολιτιστικός σύλλογος από τα Καβάσιλα».
• Οι φίλαθλοι όλα αυτά τα χρόνια ποια στάση κράτησαν;
«Σε αντίθεση με το ξεκίνημα, που ήταν ζεστοί, νομίζω ότι βαρέθηκαν στη συνέχεια το ποδόσφαιρο και τον Πανηλειακό. Αυτό κατάλαβα και ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για μένα. Οι γεμάτες εξέδρες και ο κόσμος στο γήπεδο ήταν το κίνητρο, θα έλεγα η ανταμοιβή μου».
• Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτή τους τη στάση;
«Δεν ξέρω πώς σκέφτεται ο κόσμος. Μέσα σε μια δεκαετία είδε πολλές φορές Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρη. Πιθανόν να χόρτασε επιτυχίες (για τα δεδομένα του Πανηλειακού). Εγώ θα σας επισημάνω ότι στο ξεκίνημα που κάναμε, στα πέτρινα χρόνια ακόμα, στις μικρές κατηγορίες είχαμε 9-10 χιλιάδες κόσμο στο γήπεδο και φθάσαμε στο σημείο να μην ξεπερνούμε στη μεγάλη κατηγορία τους 1.000 θεατές».
• Πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού πιστεύουν ότι με μία μόνο σας κίνηση σας αλλάξατε τις ισορροπίες στο πρωτάθλημα, αφού με τους Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλο οι Πειραιώτες δυνάμωσαν πάρα πολύ. Τελικά τι συνέβη τότε και πώς μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού ο Στέλιος βρέθηκε στο λιμάνι;
«Κατ’ αρχάς, να τονίσω ότι δεν υπήρχε οριστική συμφωνία με τον Παναθηναϊκό για τον Γιαννακόπουλο. Ακόμη είναι γνωστό ότι δεν ενδιαφέρθηκαν για τον “Τζόλε”. Απλώς με τον Στέλιο βρισκόμασταν σε συζητήσεις με τον κύριο Γ. Βαρδινογιάννη. Κάποια στιγμή η άλλη πλευρά θεώρησε υπερβολικές τις απαιτήσεις μας και δεν προχωρήσαμε στη μεταγραφή.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Γ. Λούβαρης, ο οποίος έκανε μια συμφέρουσα, θα έλεγα δελεαστική προσφορά και για τους δύο και συμφώνησα να πάνε ο Στέλιος και ο Τζόρτζεβιτς πακέτο στον Ολυμπιακό. Προσωπικά είμαι πολύ υπερήφανος με τη διαδρομή και των δύο ποδοσφαιριστών, που έφθασαν πολύ ψηλά. Αυτά για αποκατάσταση της αλήθειας, γιατί στο παρελθόν ορισμένοι οπαδοί της αθηναϊκής ομάδας έφθασαν σε σημείο να με προπηλακίσουν, πιστεύοντας ότι ηθελημένα δεν ήθελα να δώσω τους παίκτες στον Παναθηναϊκό».
• Τελικά τι κερδίσατε από την ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;
«Εζησα και άσχημες αλλά και φανταστικές στιγμές. Δεν πρόκειται να ξεχάσω την άνοδό μας στην Α’ Εθνική κατηγορία. Πρώτη φορά στην ιστορία του ο Πανηλειακός έφθανε τόσο ψηλά. Ο ενθουσιασμός στην ιδιαίτερη πατρίδα μου ήταν πολύ μεγάλος. Αυτό ήταν το μοναδικό κέρδος. Αλλωστε, εκείνη την εποχή κανείς παράγοντας δεν θα μπορούσε να μιλήσει για οικονομικά οφέλη. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι ασχολήθηκαν με την μπάλα τα προηγούμενα χρόνια. Ευτυχώς τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει προς το καλύτερο και είναι πιθανόν ορισμένοι που προσβλέπουν σε κέρδη να τα καταφέρουν, αλλά τότε οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες».
• Πώς θα χαρακτηρίζατε τον κόσμο του ποδοσφαίρου;
«Η μπάλα γενικότερα τραβάει κοντά της και αξιόλογους επιχειρηματίες με διάθεση να προσφέρουν, αλλά δυστυχώς και “λαμόγια”. Στο παρελθόν είδα άτομα που προσπαθούσαν να εκμεταλευτούν την αμάθεια ορισμένων παραγόντων, αλλά και μένα προσωπικά. Στην αρχή όλοι την πατάμε, γιατί δεν γνωρίζουμε τον χώρο. Στη συνέχεια μαθαίνουμε από τα λάθη μας».
Παναγιώτης Σεμερτζίδης